สก็อตต์ แบร์รี่ คอฟแมน – จากเด็กที่ถูกตราหน้าว่าบกพร่องในการเรียนรู้ สู่การค้นพบศักยภาพของตัวเอง ผ่านกิจกรรมการฝึกดนตรี
ในตอนเด็ก เป็นเด็กที่ถูกผู้ใหญ่ตัดสินว่ามีภาวะบกพร่องในการเรียนรู้ ต้องเรียนซ้ำชั้น ต้องเรียนในห้องเด็กพิเศษ ไปจนถึงถูกส่งไปเรียนในโรงเรียนเด็กพิเศษ แต่เมื่ออายุ 14 ปี เขาได้พบกับครูคนหนึ่ง ซึ่งทำให้ความคิดของเขาเปลี่ยน จากที่เขาเคยคิดว่า เขาเป็นบุคคลที่ไร้พรสวรรค์และคงทำอะไรสำเร็จได้น้อยมากในชีวิตนี้ เปลี่ยนความคิดจาก “นี่คือทั้งหมดที่นายทำได้” ไปเป็น “ใครจะรู้บ้างว่านายทำอะไรได้บ้าง” …. “นายเป็นใคร เป็นเด็กบกพร่องทางการเรียนรู้ที่ไร้อนาคตจริงหรือ นายเป็นอย่างอื่นหรือเปล่า”
เขาได้ลองเรียนรู้ทุกอย่าง ภาษาละติน ละครเพลง คณะประสานเสียง เขาไม่ได้เก่งไปทุกเรื่อง แต่เขาได้ลองเรียนรู้ทุกอย่าง แล้วเขาก็รู้ว่าเขาไม่ได้สิ้นหวัง
เขารู้ว่า เขาสามารถเข้าถึงการเรียนรู้เชลโล่ได้ง่าย เพราะปู่ของเขาเป็นนักเชลโล่ในวงออร์เคสตรา และปู่ก็สอนเขา, เขาฝึกฝนวันละ 8-9 ชั่วโมง มีความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาฝีมือ ได้รับคัดเลือกให้ร่วมวงดนตรีของโรงเรียน และตอน ม.ปลาย เขาได้ตำแหน่งนักเชลโล่อันดับสองของวง และยังได้รับรางวัลมากมายด้านดนตรี เขาได้เรียนในห้องเรียนที่รับเฉพาะนักเรียนที่มีพรสวรรค์โดดเด่นเท่านั้น
เขาต้องการที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่า “สติปัญญา” เพื่อหาข้อสรุปให้กับตัวเอง เกี่ยวกับสิ่งที่เขาประสบมาในอดีต แต่เนื่องจากคะแนนสอบของเขา ไม่เอื้อให้เขาได้เรียนในสาขาวิชาที่เขาสนใจ เขาจึงได้สอบเข้ามหาวิทยาลัย เพื่อเข้าเรียนหลักสูตรละครโอเปร่า แล้วเลือกเรียนจิตวิทยาเป็นวิชาเลือก ในปีถัดไปจากนั้น เขาขยับวิชาจิตวิทยาเป็นวิชาโท ท้ายที่สุดเปลี่ยนวิชาเอกจากโอเปร่า เป็นจิตวิทยาในที่สุด แล้วเขาก็เรียนจบพร้อมเกียรตินิยม
ปัจจุบัน เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ เป็นนักเขียน เป็นผู้ที่มีชื่อเสียงด้านการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการค้นหาพัฒนาศักยภาพของมนุษย์ และเขายังเล่นเชลโล่เพื่อความสนุก
ผู้ที่เขียนเรื่องราวของสก็อตต์ ให้ความเห็นว่า สก็อตต์ เป็นตัวอย่างของบุคคลที่ไม่ได้มีพรสวรรค์โดดเด่นเฉิดฉายด้านใดด้านหนึ่ง (ทั้งยังถูกตัดสินว่าไม่มีพรสวรรค์เสียด้วยซ้ำ) แต่ด้วยความพยายาม และความมุ่งมั่น ทำให้เขาได้ดีในสิ่งที่ตัวเองสนใจ แม้ว่าจะไม่ใช่ความสามารถพิเศษที่เขาทำได้ดีในตอนแรก(ด้านดนตรี)ก็ตาม